ROCCA DI BERGAMO, WIDOK Z BASTIONU WSCHODNIEGO

DZIEJE ZAMKU

STAN OBECNY

DOJAZD

Z

amek, którego budowę rozpoczęto w 1331 roku, pierwotnie miał być jed­ną z sie­dzib Ja­na Luk­sem­bur­skie­go, sy­na ce­sa­rza rzym­skie­go na­ro­du nie­miec­kie­go Hen­ry­ka VII. Okres his­to­ry­czny, w któ­rym go wznie­sio­no, był szcze­gól­nie nie­spo­ko­jny z po­wo­du walk mię­dzy frak­cja­mi gwel­fów (stron­ni­ków pa­pie­ża) i gi­be­li­nów (stron­ni­ków ce­sa­rza), i w tym kon­tek­ście Ber­ga­mo, po­do­bnie jak in­ne oko­licz­ne mia­sta, zo­sta­ło prze­ka­za­ne w lu­tym 1331 Ja­no­wi Luk­sem­bur­skie­mu w na­dziei, że sil­na ze­wnętrz­na wła­dza mo­że do­pro­wa­dzić do roz­ła­do­wa­nia na­pię­cia po­li­tycz­ne­go w tym re­gio­nie. Jed­nak już w 1332 mia­sto upa­dło pod na­po­rem wojsk wład­cy Me­dio­la­nu Az­zo­ne Vis­con­tie­go, któ­ry w ro­ku 1336 ukoń­czył bu­do­wę wa­ro­wni.

BERGAMO NA RYCINIE Z 1450 ROKU, ZAMEK W GÓRNYM PRAWYM ROGU

W

XV stu­le­ciu za­mek prze­szedł pod wła­dzę pań­stwa we­nec­kie­go. Wte­dy też ca­ły u­moc­nio­ny kom­pleks zwa­ny Roc­ca wzbo­ga­cił się o okrąg­łą wie­żę i ze­wnętrz­ną li­nię mu­rów, a w wie­ku XVI otrzy­mał do­da­tko­wo po­tęż­ny pas ba­stio­no­wy o­ta­cza­ją­cy wzgó­rza Cit­tà Al­ta i prze­kształ­ca­ją­cy Ber­ga­mo w twier­dzę. Po 1797 ro­ku mia­sto sta­ło się au­to­no­mi­czną re­pu­bli­ką, jed­nak wol­ność ta już dwa la­ta póź­niej le­gła pod na­po­rem wojsk fran­cu­skich, a w ro­ku 1816 – au­stria­ckich. W XIX wie­ku na zam­ku sta­cjo­no­wał gar­ni­zon woj­sko­wy, któ­ry m.in. w cza­sie woj­ny do­mo­wej w 1859 bro­nił go przed oblę­że­niem od­dzia­łów Ga­ri­bal­die­go.

PLAN ZAMKU Z 1596 ROKU

WIDOK OD PÓŁNOCNEGO WSCHODU NA FOTOGRAFII Z PRZEŁOMU XIX I XX WIEKU

DZIEJE ZAMKU

STAN OBECNY

DOJAZD

O

becnie Rocca di Bergamo stanowi siedzibę muzeum po­świę­co­ne­go wal­kom o zjed­no­cze­nie i wy­zwo­le­nie Włoch. Bu­do­wla jest do­sko­na­łym punk­tem orien­ta­cyj­nym i miej­scem, gdzie mo­żna po­dzi­wiać ma­lo­wni­cze wi­do­ki na do­li­nę Pa­du od po­łu­dnia i na Al­py od pół­no­cy. Jak wie­le wło­skich wa­ro­wni miej­skich, za spra­wą gęs­tej za­bu­do­wy nie na­le­ży ona jed­nak do wdzięcz­nych o­biek­tów fo­to­gra­ficz­nych, co do­sko­na­le wi­dać na za­łą­czo­nych zdję­ciach.

WIDOK OD POŁUDNIOWEGO WSCHODU, Z VIA ALLA ROCCA

PRZY KURTYNIE PÓŁNOCNEJ

FRAGMENT EKSPOZYCJI MUZEALNEJ

DOJAZD

R

occa di Bergamo znajduje się w górnej części miasta na wzgó­rzu Sant'Eu­fe­mia. Do­jazd sa­mo­cho­dem mo­żli­wy tyl­ko w te­orii, po­nie­waż wąs­kie ulicz­ki i licz­ne o­gra­ni­cze­nia sku­tecz­nie znie­chę­ca­ją do ta­kiej e­ska­pa­dy. Auto więc naj­le­piej zo­sta­wić w dol­nej czę­ści mia­sta, a na­stęp­nie pie­szo wspiąć się na wzgó­rza za­by­tko­wej sta­rów­ki lub wy­brać wy­ciecz­kę ko­lej­ką li­no­wo-to­ro­wą zwa­ną Fu­ni­co­la­re (sta­cja dol­na przy Via­le Vit­to­rio Ema­nu­ele II). Za­mek wkom­po­no­wa­ny jest w gę­stą za­bu­do­wę his­to­ry­czne­go cen­trum Ber­ga­mo i w po­rów­na­niu z naj­więk­szy­mi a­trak­cja­mi te­go pięk­ne­go mia­sta pre­zen­tu­je się ra­czej skrom­nie. Trud­no zre­sztą wy­obra­zić so­bie, że wo­bec ty­lu wspa­nia­łych za­byt­ków sta­no­wić on bę­dzie je­dy­ny cel na­szej wy­ciecz­ki. Te sku­pia­ją się prze­de wszy­stkim wo­kół nie­wiel­kich, ale nie­zwy­kle u­ro­czych Piaz­za Vec­chia i Piaz­za del Du­omo, zdo­mi­no­wa­nych przez mo­nu­men­tal­ne bry­ły dwóch wiel­kich świą­tyń: ka­te­dry i ba­zy­li­ki San­ta Ma­ria Mag­gio­re, ma­low­ni­cze fa­sa­dy pa­ła­ców del­la Ra­gio­ne i Nu­ovo, czy smu­kłą syl­we­tę XII-wiecz­nej wie­ży miej­skiej.

WIDOK Z WIEŻY W KIERUNKU PIAZA VECCHIA, NA BLIŻSZYM PLANIE WIEŻA KLASZTORU CÓREK ŚWIĘTEGO SERCA JEZUSOWEGO (Z LEWEJ) ORAZ TORRE DEL GOMBITO, W ODDALI KOPUŁA KATEDRY ŚW. ALEKSANDRA

PANORAMA NOWEGO MIASTA Z POŁOŻONYM U STÓP WZGÓRZA ZAMKOWGO KLASZTOREM ŚW. AUGUSTYNA
NIECO BARDZIEJ W ODDALI PO LEWEJ STADION ATALANTY BERGAMO, W TLE ALPY

W BAZYLICE SANTA MARIA MAGGIORE

źródło:
en.wikipedia.org

tekst: 2020
fotografie: 2017
© Jacek Bednarek