ZAMEK SCALIGERO W SIRIMONE, WIDOK OD STRONY BRAMY PROWADZĄCEJ DO HISTORYCZNEJ CZĘŚCI STAREGO MIASTA

DZIEJE ZAMKU

OPIS ZAMKU

ZWIEDZANIE

K

ieszonkowe castello Scaligero strzegące wjazdu do rów­nie ma­łe­go Si­ri­mo­ne to je­den z naj­le­piej za­cho­wa­nych zam­ków w ca­łych Wło­szech, któ­re­go urok i pięk­no przy­czy­nia­ją się do po­pu­lar­no­ści sa­me­go mia­sta ja­ko atrak­cji tu­ry­stycz­nej. Wa­row­nię zbu­do­wa­no z ini­cja­ty­wy po­de­sty We­ro­ny Le­onar­di­no del­la Sca­li (zm. 1277), praw­do­po­dob­nie na po­zo­sta­ło­ściach for­ty­fi­ka­cji z cza­sów Ce­sar­stwa Rzym­skie­go. Z te­go okre­su po­cho­dzi głów­ny dzie­dzi­niec, kre­ne­la­żo­we mu­ry z trze­ma na­roż­ny­mi wie­ża­mi oraz wie­ża głów­na. Część ele­men­tów ar­chi­tek­to­nicz­nych zam­ku na­wią­zu­je już do lat rzą­dów w We­ro­nie Can­si­gno­rio del­la Sca­li (zm. 1375) i je­go sy­na An­to­nio (zm. 1388). Twier­dzę pod­da­no wów­czas mo­der­ni­za­cji, któ­ra ob­ję­ła rów­nież ufor­ty­fi­ko­wa­nie por­tu oraz bu­do­wę do­ków słu­żą­cych od­tąd ja­ko bez­piecz­ne schro­nie­nie dla flot Sca­li­ge­rów, a póź­niej We­ne­cjan.

MIASTECZKO SIRIMONE WIDZIANE OD STRONY POŁUDNIOWEJ, D. BONATTI 1820

ZAMEK NA RYCINIE Z 1839 ROKU

W

arownię rozbudowano w następnym stu­le­ciu, kie­dy mia­stecz­ko prze­szło pod pa­no­wa­nie Re­pu­bli­ki We­nec­kiej (1405). Z tym okre­sem jej funk­cjo­no­wa­nia na­le­ży łą­czyć bu­do­wę kre­ne­la­żo­we­go ba­se­nu por­to­we­go przy­le­ga­ją­ce­go do wschod­nich mu­rów zam­ku (przy­pusz­czal­nie za­stą­pił on wcze­śniej­szą, drew­nia­ną jesz­cze kon­struk­cję). Cas­tel­lo Sca­li­ge­ro po­zo­sta­wa­ło naj­waż­niej­szą for­ty­fi­ka­cją w re­gio­nie aż do XVI wie­ku, gdy w po­blis­kiej Pe­schie­ra del Gar­da wy­bu­do­wa­na zo­sta­ła no­wa twier­dza. W ko­lej­nych wie­kach, w epo­ce na­po­le­oń­skiej, a na­stęp­nie pod do­mi­na­cją au­striac­ką, wa­row­nię wy­ko­rzy­sty­wa­no ja­ko zbro­jow­nię i ko­sza­ry dla woj­ska. Póź­niej mie­ści­ły się w niej urzę­dy miej­skie, pocz­ta, kwa­te­ra ka­ra­bi­nie­rów i ma­łe wię­zie­nie. W 1917 ro­ku za­mek uzna­no za za­by­tek na­ro­do­wy i dwa la­ta póź­niej od­re­stau­ro­wa­no.

POCZTÓWKA Z WIZERUNKIEM ZAMKU, 1900

WIDOK OD POŁUDNIOWEGO WSCHODU W LATACH 50. XX WIEKU, NA BLIŻSZYM PLANIE KRENELAŻOWY BASEN PORTOWY

DZIEJE ZAMKU

OPIS ZAMKU

ZWIEDZANIE

Z

amek wzniesiono w naj­węż­szym miej­scu pół­wy­spu, w po­łu­dnio­wej czę­ści śre­dnio­wiecz­nej osa­dy, któ­ra dzię­ki te­mu uzy­ska­ła sil­ną ochro­nę od stro­ny lą­du. Oto­czo­na przez wo­dę for­ta­li­cja po­sia­da nie­skom­pli­ko­wa­ny plan zbli­żo­ny do tra­pe­zu, w któ­rym do­mi­nu­je wie­ża głów­na i trzy mniej­sze na­roż­ne ba­szty, wszyst­kie zwień­czo­ne kre­ne­la­żem i at­ty­ką w kształ­cie ja­skół­cze­go ogo­na. Do­stę­pu do niej bro­ni­ły dwie bra­my po­prze­dzo­ne mo­sta­mi zwo­dzo­ny­mi. Pierw­szy z nich pro­wa­dził bez­po­śred­nio na je­den z miej­skich pla­ców, dru­gi na­to­miast wy­cho­dził na po­łu­dnie, po­za gra­ni­ce mia­sta, i ja­ko bar­dziej na­ra­żo­ny na ata­ki z ze­wnątrz wzmoc­nio­ny był przed­bra­miem z do­dat­ko­wą ba­sztą na­roż­ną. Za­mek ni­gdy nie peł­nił funk­cji re­zy­den­cji wład­ców, stąd je­go układ prze­strzen­ny jest bar­dzo pro­sty i obok ele­men­tów for­ty­fi­ka­cyj­nych obej­mu­je tyl­ko je­den bu­dy­nek miesz­kal­ny usy­tu­owa­ny przy pół­noc­nej li­nii mu­rów.

PLAN ZAMKU W SIRIMONE (ABY PRAWIDŁOWO ODWZOROWAĆ STRONY ŚWIATA
NALEŻY PLAN OBRÓCIĆ O 90 STOPNI ZGODNIE Z RUCHEM WSKAZÓWEK ZEGARA)

DZIEJE ZAMKU

OPIS ZAMKU

ZWIEDZANIE

D

ziś ta malownicza warownia wraz z za­byt­ko­wą ar­chi­tek­tu­rą mia­stecz­ka sta­no­wi jed­ną z naj­waż­niej­szych atrak­cji tu­ry­stycz­nych nad je­zio­rem Gar­da. We­wnątrz zam­ku urzą­dzo­no nie­wiel­kie la­pi­da­rium i wy­sta­wę po­świę­co­ną je­go hi­sto­rii. Wie­ża peł­ni funk­cję punk­tu wi­do­ko­we­go.

ZACHODNIA ELEWACJA ZAMKU SCALIGERO

DOJAZD

S

irmione położone jest na wąskim pa­sie zie­mi wbi­ja­ją­cym się na dłu­go­ści nie­mal 4 km w głąb je­zio­ra Gar­da. Chcąc zwie­dzić to uro­cze mia­stecz­ko war­to za­re­zer­wo­wać so­bie co naj­mniej pół dnia, naj­le­piej w go­dzi­nach po­ran­nych, gdy miej­sco­wość nie jest jesz­cze za­la­na tłu­ma­mi tu­ry­stów. Już sa­mo doj­ście do za­byt­ko­wej czę­ści mia­sta z usy­tu­owa­nych na je­go pe­ry­fe­riach par­kin­gów zaj­mu­je oko­ło pół go­dzi­ny. Wpraw­dzie cał­kiem nie­da­le­ko od zam­ku, przy Via­le Gu­glie­lmo Mar­co­ni roz­cią­ga się kil­ka du­żych (i dro­gich) pla­ców par­kin­go­wych, lecz szan­se na zna­le­zie­nie tam wol­ne­go miej­sca ma­le­ją z każ­dą ko­lej­ną chwi­lą po­ran­ne­go słoń­ca. Uwa­żam, że lep­szym roz­wią­za­niem bę­dzie po­zo­sta­wie­nie au­ta na par­kin­gach tu­ry­stycz­nych zor­ga­ni­zo­wa­nych u wej­ścia na pół­wy­sep, np. przy Via XXV Al­pi­ne czy Via Bag­ne­ra, co wca­le nie ozna­cza, że w se­zo­nie te miej­sca bę­dą na Was cze­kać. Płat­ność za po­stój kar­tą lub go­tów­ką, z gó­ry, co do­dat­ko­wo wy­mu­sza do­kład­ne za­pla­no­wa­nie wi­zy­ty.

WARTO ZOBACZYĆ

P

odczas pobytu w Sirimone war­to za­fun­do­wać so­bie spa­cer w kie­run­ku pół­noc­nej czę­ści pół­wy­spu, gdzie znaj­du­ją się ogrom­ne (pod wzglę­dem po­wierz­chni po­nad 10-krot­nie więk­sze od zam­ku) Grot­te di Ca­tul­lo – ru­iny wil­li z cza­sów chry­stu­so­wych, wznie­sio­nej przy­pusz­czal­nie przez pa­try­cju­szow­ską ro­dzi­nę Gens Va­le­ria z We­ro­ny. W mia­stecz­ku znaj­dzie­my rów­nież dwa sta­re, za­byt­ko­we ko­ścio­ły, śre­dnio­wiecz­ną za­bu­do­wę miej­ską, luk­su­so­we re­zy­den­cje i ma­low­ni­cze pla­że, a tak­że mnó­stwo lo­dziar­ni. Pod wzglę­dem ilo­ści punk­tów z lo­da­mi na każ­dy hek­tar po­wierzch­ni Si­ri­mo­ne pla­su­je się za­pew­ne w ści­słej świa­to­wej czo­łów­ce.

SIRIMONE, PLAŻA MIEJSKA NAD JEZIOREM GARDA

źródło:
visitbeautifulitaly.com, it.wikipedia.org, www.italiapozaszlakiem.com, www.italythisway.com

tekst: 2022
fotografie: 2017
© Jacek Bednarek